యాంగ్ మో రాసిన ఉదయగీతిక నాకు అత్యంత ఇష్టమైన నవల. క్యాంపస్లో ఏ హాస్టల్లో ఉండగా దొరికిన నవల ఇది. నవల చేతికొచ్చి చదవడం మొదలెట్టాక ఆగకుండా చదివా. రాత్రి రెండు గంటలు దాటినా అలా చదువుతూ వుండిపోయిన సమయాలు ఇంకా గుర్తున్నాయి. ఎన్.వేణుగోపాల్ అనువాదం అద్భుతంగా వుంది. ఈ నవల చదివే సమయానికి వేణుగోపాల్ ఎవరో తెలియదు. క్యాంపస్లోకి అపుడే కొత్తగా వచ్చిన రోజులవి. ఇంకా పిడిఎస్యు, ఆర్ ఎస్ యు క్రియాశీలత కొనసాగుతున్న రోజులు. ఈ నవల ఉద్వేగ భరితంగా చదివించింది. ఈ నవలని కొన్నాళ్ళ కిందట తిరిగి ముద్రించారు. కానీ ఇపుడు ఆ నవలలోని స్ఫూర్తిని అందుకునే వారు ఎవరు? ఏమైనా పాఠకుడిని తీవ్రమైన ఉద్విగ్నతకు లోను చేసే మాంత్రిక శక్తి ఏదో ఈ నవలలో ఉంది. దానిని తెలుగులోకి తీసుకువచ్చిన వేణుగోపాల్ సృజన అంటే ఇప్పటికీ గౌరవం, ఇష్టం. ఈ కాలాన మరోసారి చదవాల్సిన నవల.
30, మే 2020, శనివారం
14, మే 2020, గురువారం
మనుషులు చేసిన దేవుడు
పొద్దుటే కాలనీలో బయటకు వచ్చా. పక్కనే వున్న సాయిబాబా గుడి ముందు నుంచే వెళ్ళాలి. ఇంటి నుంచి బయటికొచ్చి ఎక్కడికెళ్ళాలన్నా, తిరిగి ఇంటికి రావాలన్నా సాయిబాబా గుడి ముందు నుంచే. కాకపోతే ప్రతిసారి నాకు ఒకింత విస్మయం, ఆశ్చర్యం. ఈ రోజు గుడి తలుపులు మూసి వున్నాయి. లోపల దీపారాధన, ఆరతి కార్యక్రమానికి ఏర్పాట్లు జరుగుతున్నాయి. సాధారణంగా గురువారం గుడి చుట్టుపక్కల హడావిడి వుంటుంది. టూవీలర్స్ బారులు తీరి వుంటాయి. ఆ పక్కన ఈ పక్కన దయా హృదయుల కోసం కొందరు వేచి వుంటారు. మధ్యాహ్నం గురువారం అన్నప్రసాదం కోసం వచ్చేవారు వందలలో వుంటారు. ఇపుడు ఆ దృశ్యాలేవీ లేవు. ఒక్క బండి కూడా కనిపించలేదు. ఒకరిద్దరు భక్తులు వెళుతూ కొన్ని క్షణాలు ఆగి నమస్కరించుకుని సాగిపోయారు.
కరోనా నేపథ్యాన లాక్డౌన్ తరువాత పదిహేను రోజులకు అక్కడ కూరగాయల కోసం రైతు బజార్కు వస్తే మూసివున్న గుడి కనిపించింది. మరో పదిరోజుల తరువాత సాయంత్రం పూట బయటకి వచ్చినపుడు ఆరు గంటల వేళ లోపల ఆరతి జరగడం వినిపించింది. గేట్లు మూసివున్నాయి. పూజారుల స్వరాలు, సాయిబాబా గీతాలు వినిపించాయి. మరల ఈ రోజు పూజా కార్యక్రమాలు చెవిన బడ్డాయి.
సాయిబాబా నాకు ఎపుడూ ఒక విస్మయం. వందేళ్ళ కిందట వరకు మనుషుల మధ్యనే తిరుగాడిన మనిషి కోట్లాది మందికి ఆరాధ్యుడయ్యాడు. నేను నాకు తెలియకనే సాయిబాబా భక్తులనీ, ఆయనని ఆరాధించే వారిని చూస్తున్నాను, పరిశీలిస్తున్నాను. ఈ అసంకల్పిత పరిశీలన పరిపరివిధాల ఆలోచింపజేసేది.
కొన్నేళ్ళ కిందట వరకు గుడి ఎదురుగా ఉన్న ఇంట్లో ఉండేవారం. ఆ తరువాత నాలుగు ఇళ్ళ అవతల వీధిలోకి మా నివాసం మారింది. అయినప్పటికీ గుడి ముందు నుంచే రాకడ పోకడ. కొత్తలో ఇది గణేష్ టెంపుల్... క్రమక్రమంగా సాయిబాబా గుడిగా ప్రసిద్ది చెందింది. ఇతర సాయిబాబా ఆలయాలతో పోల్చుకుంటే ఇది చిన్న గుడి. దీనిలోనే వినాయకుడు, శివుడు, వాసవిమాత, లక్ష్మీదేవి కొలువు దీరారు. అయినప్పటికీ గుడిలోకి వచ్చేవారు తొలుత సాయిబాబానే పూజించేవారు. ఇదివరలో మొదట ఏ పూజయినా విఘ్నేశ్వరుడుకి చేసేవారు. కానీ ఇపుడు తొలుత భక్తులు తలచేది, కొలిచేది సాయిబాబానే. ఆ తరువాతే ఎవరయినా.
సాయిబాబా వందేళ్ళ కిందటివరకు మానవుల మధ్య తిరుగాడిన మనిషి. ఆయన సమకాలికులు, ఆయనతో గడిపిన వారు ఇపుడు లేకపోవచ్చు. కానీ ఆయనని దగ్గరగా చూసిన మనుషుల మాటలు విన్నవారి, చూసినవారితో గడిపిన మనుషులు అక్కడక్కడ ఉన్నారు. ఆయన మానవుడే అని చెప్పడానికి ఫొటోలు కూడా ఉన్నాయి. ఆయన గురించి రాసిన పుస్తకాలున్నాయి. తీసిన సినిమాలున్నాయి. నా పనులలో నేను వుంటూనే అనుకోకుండా సాయిబాబా గురించి హేమద్పంత్ రాసిన పుస్తకం చదివా. ఆ తరువాత ఎక్కిరాల భరద్వాజ రాసిన పుస్తకం చదివా. ఇంగ్లీషులో ఎం.వి. కామత్ రాసిన పుస్తకం, హిందూ పత్రిక సాయిబాబా మీద వెలువరించిన ప్రత్యేక సంచిక చదివా. సాయిబాబా శతవర్థంతి (2019) సందర్భంగా తీసుకొచ్చిన సంచిక ఇది. ఇవేవీ సాయిబాబా జీవితచరిత్రని సమగ్రంగా చెప్పలేదు. కానీ సాయిబాబా గురించి తెలుసుకోడానికి కొన్ని ఆధారాలు వీటిలో లభిస్తాయి. అలాగే కొందరు విదేశీయులు అక్కడక్కడ చెప్పిన అంశాలు, మరికొంత ఇంటర్నెట్ సమాచారం తరచి చూశా. ఇవేవీ సాయిబాబా వాస్తవ జీవితచరిత్రని చెప్పలేదు. మరాఠీ భాషలో ఎవరయినా ఏమైనా రాశారేమో తెలియదు. అక్కడి మిత్రులు ఎవరయినా చెప్పాలి. బాబాని దైవంగా ఆరాధించే అంశాల ప్రాధాన్యమే ఈ పుస్తకాలలో ఎక్కువ.
మనుషుల మధ్యనే బతికిన ఒక మనిషి కోట్లాది మందికి దేవుడు కావడం విస్మయం.
సాయిబాబా తనకు తాను దేవుడని చెప్పుకోలేదు. మహిమలున్నాయని చాటలేదు. ఒక సూఫీ ఫకీరులా జీవించాడు. అలాగే తన పుట్టు పూర్వోత్తరాల గురించి చెప్పలేదు. కులమతాలకు అతీతంగా ఉన్నారు. అతి మామూలు మనిషిగా గడిపాడు బతుకంతా. తనకు పూజలు పునస్కరాలు చేయాలని అడగలేదు.
సాయిబాబాని కొందరు ముస్లిం అన్నారు. ఇంకొందరు హిందూ అన్నారు. వాటితో ఆయనకు నిమిత్తం లేదు.
2014 తరువాత కొంతమంది సాయిబాబాని ఆరాధించడానికి వీల్లేదన్నారు. అది సాయిభక్తులకు ఆగ్రహం తెప్పించింది. ఒక మైనారిటీ మతానికి చెందిన వ్యక్తి కాబట్టి పూజించవద్దనే మాటని ఎవరూ మన్నించలేదు. అలాగే ఇటీవల సాయిబాబా జన్మస్థలం గురించి ఒక వివాదం రేపారు. నిజానికి సాయిబాబా తను ఎక్కడ పుట్టాడో ఏనాడూ చెప్పలేదు. అందుకని ఆయన జన్మస్థల వివాదం అర్థరహితం.
కరోనా కాలంలో షిరిడిలోని ప్రధాన ఆలయమే కాదు దేశవ్యాప్తంగా వున్న వందలాది సాయిబాబా ఆలయాల ద్వారాలు మూసి వున్నాయి. కానీ ఆయన్ని ఆరాధించేవారు కవితలు, గేయాలు రాస్తున్నారు. సాయిబాబా అంటే నమ్మకం, విశ్వాసం ఉన్నవారు ఆయన పట్ల అచంచల ఆరాధనా భావంతోనే వున్నారు.
సాయిబాబా తెలుగువారికి ఒక ఆధ్యాత్మిక ఐకాన్.
అయితే సాయిబాబా జీవనగమనాన్ని పరిశీలిస్తే ఆయన జీవితమంతా ఒక ఫకీరులా, ఒక సంత్లా బతికారు. ఒక బైరాగిలానే జీవించారు. బోధలు, ప్రబోధాలు చేయలేదు. విలాస భవనాలలో నివసించలేదు. మనుషుల మధ్య అతి మామూలు మనిషిగా బతికాడు. అందుకే ఇతర బాబాలకు భిన్నం సాయిబాబా అనిపించింది. అందుకే సంత్ గాడ్గేబాబా గురించి సాంబశివరావు రాసినట్టు సాయిబాబా గురించి ఎవరయినా రాస్తే బాగుండనిపించింది.
పొద్దుటే కాలనీలో బయటకు వచ్చా. పక్కనే వున్న సాయిబాబా గుడి ముందు నుంచే వెళ్ళాలి. ఇంటి నుంచి బయటికొచ్చి ఎక్కడికెళ్ళాలన్నా, తిరిగి ఇంటికి రావాలన్నా సాయిబాబా గుడి ముందు నుంచే. కాకపోతే ప్రతిసారి నాకు ఒకింత విస్మయం, ఆశ్చర్యం. ఈ రోజు గుడి తలుపులు మూసి వున్నాయి. లోపల దీపారాధన, ఆరతి కార్యక్రమానికి ఏర్పాట్లు జరుగుతున్నాయి. సాధారణంగా గురువారం గుడి చుట్టుపక్కల హడావిడి వుంటుంది. టూవీలర్స్ బారులు తీరి వుంటాయి. ఆ పక్కన ఈ పక్కన దయా హృదయుల కోసం కొందరు వేచి వుంటారు. మధ్యాహ్నం గురువారం అన్నప్రసాదం కోసం వచ్చేవారు వందలలో వుంటారు. ఇపుడు ఆ దృశ్యాలేవీ లేవు. ఒక్క బండి కూడా కనిపించలేదు. ఒకరిద్దరు భక్తులు వెళుతూ కొన్ని క్షణాలు ఆగి నమస్కరించుకుని సాగిపోయారు.
కరోనా నేపథ్యాన లాక్డౌన్ తరువాత పదిహేను రోజులకు అక్కడ కూరగాయల కోసం రైతు బజార్కు వస్తే మూసివున్న గుడి కనిపించింది. మరో పదిరోజుల తరువాత సాయంత్రం పూట బయటకి వచ్చినపుడు ఆరు గంటల వేళ లోపల ఆరతి జరగడం వినిపించింది. గేట్లు మూసివున్నాయి. పూజారుల స్వరాలు, సాయిబాబా గీతాలు వినిపించాయి. మరల ఈ రోజు పూజా కార్యక్రమాలు చెవిన బడ్డాయి.
సాయిబాబా నాకు ఎపుడూ ఒక విస్మయం. వందేళ్ళ కిందట వరకు మనుషుల మధ్యనే తిరుగాడిన మనిషి కోట్లాది మందికి ఆరాధ్యుడయ్యాడు. నేను నాకు తెలియకనే సాయిబాబా భక్తులనీ, ఆయనని ఆరాధించే వారిని చూస్తున్నాను, పరిశీలిస్తున్నాను. ఈ అసంకల్పిత పరిశీలన పరిపరివిధాల ఆలోచింపజేసేది.
కొన్నేళ్ళ కిందట వరకు గుడి ఎదురుగా ఉన్న ఇంట్లో ఉండేవారం. ఆ తరువాత నాలుగు ఇళ్ళ అవతల వీధిలోకి మా నివాసం మారింది. అయినప్పటికీ గుడి ముందు నుంచే రాకడ పోకడ. కొత్తలో ఇది గణేష్ టెంపుల్... క్రమక్రమంగా సాయిబాబా గుడిగా ప్రసిద్ది చెందింది. ఇతర సాయిబాబా ఆలయాలతో పోల్చుకుంటే ఇది చిన్న గుడి. దీనిలోనే వినాయకుడు, శివుడు, వాసవిమాత, లక్ష్మీదేవి కొలువు దీరారు. అయినప్పటికీ గుడిలోకి వచ్చేవారు తొలుత సాయిబాబానే పూజించేవారు. ఇదివరలో మొదట ఏ పూజయినా విఘ్నేశ్వరుడుకి చేసేవారు. కానీ ఇపుడు తొలుత భక్తులు తలచేది, కొలిచేది సాయిబాబానే. ఆ తరువాతే ఎవరయినా.
సాయిబాబా వందేళ్ళ కిందటివరకు మానవుల మధ్య తిరుగాడిన మనిషి. ఆయన సమకాలికులు, ఆయనతో గడిపిన వారు ఇపుడు లేకపోవచ్చు. కానీ ఆయనని దగ్గరగా చూసిన మనుషుల మాటలు విన్నవారి, చూసినవారితో గడిపిన మనుషులు అక్కడక్కడ ఉన్నారు. ఆయన మానవుడే అని చెప్పడానికి ఫొటోలు కూడా ఉన్నాయి. ఆయన గురించి రాసిన పుస్తకాలున్నాయి. తీసిన సినిమాలున్నాయి. నా పనులలో నేను వుంటూనే అనుకోకుండా సాయిబాబా గురించి హేమద్పంత్ రాసిన పుస్తకం చదివా. ఆ తరువాత ఎక్కిరాల భరద్వాజ రాసిన పుస్తకం చదివా. ఇంగ్లీషులో ఎం.వి. కామత్ రాసిన పుస్తకం, హిందూ పత్రిక సాయిబాబా మీద వెలువరించిన ప్రత్యేక సంచిక చదివా. సాయిబాబా శతవర్థంతి (2019) సందర్భంగా తీసుకొచ్చిన సంచిక ఇది. ఇవేవీ సాయిబాబా జీవితచరిత్రని సమగ్రంగా చెప్పలేదు. కానీ సాయిబాబా గురించి తెలుసుకోడానికి కొన్ని ఆధారాలు వీటిలో లభిస్తాయి. అలాగే కొందరు విదేశీయులు అక్కడక్కడ చెప్పిన అంశాలు, మరికొంత ఇంటర్నెట్ సమాచారం తరచి చూశా. ఇవేవీ సాయిబాబా వాస్తవ జీవితచరిత్రని చెప్పలేదు. మరాఠీ భాషలో ఎవరయినా ఏమైనా రాశారేమో తెలియదు. అక్కడి మిత్రులు ఎవరయినా చెప్పాలి. బాబాని దైవంగా ఆరాధించే అంశాల ప్రాధాన్యమే ఈ పుస్తకాలలో ఎక్కువ.
మనుషుల మధ్యనే బతికిన ఒక మనిషి కోట్లాది మందికి దేవుడు కావడం విస్మయం.
సాయిబాబా తనకు తాను దేవుడని చెప్పుకోలేదు. మహిమలున్నాయని చాటలేదు. ఒక సూఫీ ఫకీరులా జీవించాడు. అలాగే తన పుట్టు పూర్వోత్తరాల గురించి చెప్పలేదు. కులమతాలకు అతీతంగా ఉన్నారు. అతి మామూలు మనిషిగా గడిపాడు బతుకంతా. తనకు పూజలు పునస్కరాలు చేయాలని అడగలేదు.
సాయిబాబాని కొందరు ముస్లిం అన్నారు. ఇంకొందరు హిందూ అన్నారు. వాటితో ఆయనకు నిమిత్తం లేదు.
2014 తరువాత కొంతమంది సాయిబాబాని ఆరాధించడానికి వీల్లేదన్నారు. అది సాయిభక్తులకు ఆగ్రహం తెప్పించింది. ఒక మైనారిటీ మతానికి చెందిన వ్యక్తి కాబట్టి పూజించవద్దనే మాటని ఎవరూ మన్నించలేదు. అలాగే ఇటీవల సాయిబాబా జన్మస్థలం గురించి ఒక వివాదం రేపారు. నిజానికి సాయిబాబా తను ఎక్కడ పుట్టాడో ఏనాడూ చెప్పలేదు. అందుకని ఆయన జన్మస్థల వివాదం అర్థరహితం.
కరోనా కాలంలో షిరిడిలోని ప్రధాన ఆలయమే కాదు దేశవ్యాప్తంగా వున్న వందలాది సాయిబాబా ఆలయాల ద్వారాలు మూసి వున్నాయి. కానీ ఆయన్ని ఆరాధించేవారు కవితలు, గేయాలు రాస్తున్నారు. సాయిబాబా అంటే నమ్మకం, విశ్వాసం ఉన్నవారు ఆయన పట్ల అచంచల ఆరాధనా భావంతోనే వున్నారు.
సాయిబాబా తెలుగువారికి ఒక ఆధ్యాత్మిక ఐకాన్.
అయితే సాయిబాబా జీవనగమనాన్ని పరిశీలిస్తే ఆయన జీవితమంతా ఒక ఫకీరులా, ఒక సంత్లా బతికారు. ఒక బైరాగిలానే జీవించారు. బోధలు, ప్రబోధాలు చేయలేదు. విలాస భవనాలలో నివసించలేదు. మనుషుల మధ్య అతి మామూలు మనిషిగా బతికాడు. అందుకే ఇతర బాబాలకు భిన్నం సాయిబాబా అనిపించింది. అందుకే సంత్ గాడ్గేబాబా గురించి సాంబశివరావు రాసినట్టు సాయిబాబా గురించి ఎవరయినా రాస్తే బాగుండనిపించింది.
4, మే 2020, సోమవారం
palapitta editorial
కొత్త ఇతివృత్తం
మొట్టమొదటిసారి యావత్ ప్రపంచం స్తంభించిపోయింది. కరోనా కల్లోలం ఎక్కడికక్కడ మనుషుల్ని నిలువరించింది. ఉన్నచోటనే ఉండిపోక తప్పని పరిస్థితుల్ని సృష్టించింది. పని చేస్తే తప్ప పూట గడవని వారు దిక్కుతోచని స్థితిలోకి నెట్టబడ్డారు. ఆకస్మికంగా ప్రకటించిన లాక్డౌన్ ఇంకా కొనసాగుతూనే ఉంది. ఈ విపత్తుకు ఎలా స్పందించాలో తెలియక లోకమంతా నిశ్చేష్ట కాగా, తొలుత జర్నలిస్టులు, కవులు, రచయితలు స్పందిస్తూ వచ్చారు. కొందరు జర్నలిస్టులు కరోనా గురించి మన దగ్గర ఫిబ్రవరి లోనే హెచ్చరించారు. కానీ దాని తీవ్రతని గుర్తించ నిరాకరించిన విధాననిర్ణేతలు ఆస్యంగా స్పందించారు. అయినప్పటికీ సంపన్నదేశాల కన్నా మెరుగయిన స్థితిలో ఉండటం ఇప్పటికయితే సాధ్యపడిరది.
ఎప్పటి మాదిరిగానే తెలుగు నాట కరోనా మీద కవిత్వమే విస్తారంగా వస్తున్నది. కొద్దిమంది మాత్రమే కరోనా ప్రభావిత బతుకు తండ్లాటని కథలుగా రాస్తున్నారు. వచనంలో మున్ముందు ఎలాంటి రచనలు వస్తాయో చూడాలి. లాక్డౌన్ పీరియడ్ జనం బతుకుల్లో సృష్టించిన ఆర్థిక, మానసిక, సాంస్కృతిక కల్లోలం అనూహ్యం. పేదలు, మధ్యతరగతి వారు ఎక్కువగా ఒత్తిడికి లోనవుతున్న సంక్షోభ సందర్భమిది. ధీరగుణం ప్రదర్శించాని కొందరు చెబుతున్నప్పటికీ అది అంత సులువు కాదు. కనుకనే జన జీవితాన్ని విషాద బీభత్సానికి లోను చేసిన ఈ కాలం సృజనశీలురకు తగిన ఇతివృత్తం. దీని మీద నవలలు రావాల్సి వుం ది. ‘కరోనా కాలం’ మీద నాన్ ఫిక్షన్ కూడా వచ్చే అవకాశముంది. తెలుగునాట రచయితలు ఎలా స్పందిస్తారో చూడాలి.
1929 నాటి మహా మాంద్యం (గ్రేట్ డిప్రెషన్) కాలం, తర్వాత రెండు ప్రపంచ యుద్ధా కాలం నాటి జనం బతుకులకు సంబంధించిన ప్రతిఫలనాలు కొడవటిగంటి కుటుంబరావు రచనల్లో కొంతవరకు కనిపిస్తాయి. మరి ఇవాళ కరోనా కాలపు భీతావహస్థితి సాహిత్య, కళారూపాల్లో చిత్రితమయ్యే తీరును మున్ముందు చూడగలం. తక్షణ స్పందనగా వచ్చే కవిత్వంలో భిన్నధోరణలున్నాయి. కానీ ఈ విపత్తు తీవ్రత ప్రభావం సామాజిక, వైయుక్తిక జీవితాన్ని చిన్నాభిన్నం చేసింది. ఈ సంక్షుభిత సన్నివేశాలు సాహిత్యంలోనే ప్రబలంగా చిత్రించడం సాధ్యం. కొన్ని అంశాలు మీడియా కూడా చెప్పలేదు. రచయితలే చెప్పగలరు. సోషల్మీడియాలో తక్షణ వ్యాఖ్యానాలు వస్తుంటాయి. మనవాళ్ళ ఆలోచనల తీరుతెన్నులను తెలసుకోడానికి ఇవి ఉపకరిస్తాయి.
అసలు ముందుగా కరోనాకు సంబంధించిన నిర్దిష్ట అవగాహనని సంతరించు కోవాలి. ఇంతటి ఘోర విపత్తు సంభవించినప్పటికీ శాస్త్రీయ దృష్టితో ఆలోచించే ధోరణి కొరవడటం గమనించదగ్గ అంశం. కొన్ని దేశాలనో, కొన్ని వర్గాలనో, కొన్ని జాతులనో నిందించే తీరును చూడొచ్చు. కానీ ఇపుడు కావాల్సింది సమ్యక్ వివేచన, సమగ్రమైన, హేతుబద్ధమైన ఆలోచనా విధానం. ఇతరుల సంగతి ఎలా ఉన్నా కవులకీ, రచయితలకీ ఈ వివేచన తప్పనిసరి. అలాంటప్పుడే వారి సృజనాత్మక వ్యాసంగం సరైన దిశలో సాగుతుంది.
కరోనా కాలంలో కొందరు చాలా పుస్తకాలు చదువుతున్నారు. చదివే అలవాట్లు ఇంకా బలంగానే ఉన్నాయని రుజువు చేసిన సందర్భమిది. సైన్స్ఫిక్షన్ పట్ల కూడా ఆసక్తిని పెంచుకుంటే వారి అధ్యయనశీలత కొత్త అనుభవాల్ని సంతరించుకుంటుంది. అనివార్యంగా ఇంటికే పరిమితమయిన సందర్భంలో కవుల, రచయితల క్రియాశీలత ఇనుమడించింది. ఇది మున్ముందు కాలాన మంచి ఫలితాలు ఇస్తుందన్నదే ఆశ.
(పాలపిట్ట ఎడిటోరియల్, 30 ఏప్రిల్ 2020)
దీనికి సబ్స్క్రయిబ్ చేయి:
పోస్ట్లు (Atom)
యాంగ్ మో రాసిన ఉదయగీతిక నాకు అత్యంత ఇష్టమైన నవల. క్యాంపస్లో ఏ హాస్టల్లో ఉండగా దొరికిన నవల ఇది. నవల చేతికొచ్చి చదవడం మొదల...
-
'మధుమానసం'లో అందమైన వచనం కొందరి ప్రతిభ లలిత లలిత మైంది. సున్నితమైన వ్యక్తీకరణలతో తమ మానసిక ప్రపంచాన్ని అతి సుందరంగా, లలితం...
-
గురజాడకు గిరీశాల నివాళులు ఈ రోజు గురజాడ 150 వ జయంతి. గురజాడని స్మరించు కోవడం సరే, ఆయన ప్రతిపాదించిన విలువలను ఎవరు ఎంతవరకు అనుసరిస్తున...
-
యాంగ్ మో రాసిన ఉదయగీతిక నాకు అత్యంత ఇష్టమైన నవల. క్యాంపస్లో ఏ హాస్టల్లో ఉండగా దొరికిన నవల ఇది. నవల చేతికొచ్చి చదవడం మొదల...