గురజాడకు  గిరీశాల నివాళులు 

ఈ రోజు గురజాడ 150 వ జయంతి.
గురజాడని స్మరించు కోవడం సరే,
ఆయన ప్రతిపాదించిన విలువలను ఎవరు ఎంతవరకు అనుసరిస్తున్నారన్నది చూడాలి.
విలువలను పక్కన పెట్టి గురజాడ నామజపం చేస్తే సరిపోతుందా.
విగ్రహాలకు పూలమాలలు వేస్తే సరిపోయిందా.
మాటలకూ చేతలకూ పొంతన అక్కర లేదా.
భాష సేవ గురించి చాల మంది ఘనంగా చెప్పారు. కాని తెలుగు భాష మీద ఎవరికి ఎంత ప్రేమ ఉన్నదో తెలిసిందే. తెలుగు మీద మమకారం ఎలా ఉన్నదో ఎరిగినదే.
ఎందుకీ గిరీశం వేషాలు!

గిరీశాలు గురజాడకు నివాళులు ప్రకటిస్తున్నారు.
గురజాడ సేవలను గురించి కబుర్లు చెబుతున్నారు.
గురజాడ అడుగుజాడల్లో నడవాలని గిరీశాలు ప్రబోధిస్తున్నారు. 
ఎంత చిత్రం.
పాపం శమించు గాక.

గురజాడా!
వందేళ్ళ కాలంలో తెలుగు జాతి  ఎలాంటి అతి తెలివిని నేర్చుకున్నదో గమనించావా.
మంచిని మంచి మాటలతోనే ఏమార్చే  మంత్రాంగం బాగా నేర్చారు.
తెలుగుకు పాతర వేసి దేశభక్తి గురించి ఆలపిస్తున్నారు.
భాషాసేవ గురించి మురిపాలు పోతున్నారు.
ఈ నేర్పరితనం సాధించినందుకు  తమలో తాము మురిసిపోతున్నారు
అయినప్పటికీ గురజాడకు నివాళి ప్రకటించి ఆత్మల్ని నిద్ర పుచ్చుతున్నారు.
ప్రజలకు మరో మార్గం లేదు మరి! పాలకుల చిలకపలుకులని నమ్మినట్టే నటించాలి.
కాని, గురజాడ వెలుగు జాడల కోసం జల్లెడ పట్టి అంతటా వెదకాలి.
వొక చిన్న వెలుతురు మరక ఎక్కడైనా కనిపిస్తుందేమో చూడాలి.
నగరాల్లో, పట్టణాల్ల్లో కాదు, పల్లెల్లో, పల్లె పొలిమేరల్లో, ఊరవతలి వాడల్లో గురజాడ కాలిబాటల జాడలు కనిపించవచ్చు.
అక్కడి దాక ప్రయాణించే మనసు ఉన్న వారికే గురజాడకు నివాళి ప్రకటించే అర్హత, అధికారం ఉన్నాయి.

మిత్రులారా,

మొదటి సారి బ్లాగ్ రాస్తున్నా. సమయం అర్థరాత్రి 12 గంటలు దాటింది.
వొంటరి గది. గది వొంటరితనానికి నేను తోడు.
ఏమి చెప్పాలన్నది అనుకోలేదు.
చెప్పడానికి ఎన్నో ఉన్నాయి.
2 రోజుల కిందట డాక్టర్ వి.చంద్ర శేఖరరావు గారి నవల 'నల్లమిరియం చెట్టు' చదివా.
కొత్త అభివ్యక్తి. వారి కథన రీతి నచ్చింది. నవల వేగంగా చదివించింది.
నవలకు చదివించడం మొదట అవసరమైన లక్షణం. వస్తువు గురించి చర్చ తర్వాత.
మాదిగ దండోరా ఉద్యమ నేపధ్యం లో అన్ని రకాల ఉద్యమాల లోని కపటవిలువలని చర్చకు పెట్టారు రచయిత.
తనదైన పద్దతిలో సన్నివేశాలను సృజించిన తీరు నాకు నచ్చింది.
నవల లోని పాత్రలు మన మనసులో నిలిచిపోయి ఆలోచనలకు తావు నిస్తాయి.
వారు రాసిన మరో నవల ఆకుపచ్చని దేశం చదువుతున్నా.